Sinds 4 mei wordt in België de lockdown langzaam afgebouwd. 7 weken moesten we “in ons kot” blijven. Via internet hebben we allerlei initiatieven gezien, maar hoe is het met de medewerkers van VIANOVA? De verhalen verschillen naargelang leeftijd en gezinsomstandigheden. Allemaal samen geven ze een perfecte weerspiegeling van de crisis veroorzaakt door COVID-19.
Annette
Omdat we het huis niet uit mochten, hebben we twee kamers opgeknapt en opnieuw ingericht: een bureau voor Peter en een naaikamer voor mij. Ik heb mondmaskers gemaakt, eerst voor een thuiszorgorganisatie, daarna voor vrienden en collega’s. Ik ben verpleegkundige en heb mij bij de medische reserve ingeschreven. Begin mei werk ik als vrijwilligster in een woonzorgcentrum vlakbij huis. Ik heb goed contact met collega’s en bewoners en ik bid elke dag dat ze het werk van God zullen zien in wat ik doe.
Henk
Iedereen is aan huis gebonden, en het leven in de gemeente gaat door via de telefoon, per email of videogesprekken. Ik had de gelegenheid om met een speciaal retraiteweekend mee te doen en één van de opdrachten was om tussen 3.00 en 4.00 u. in de nacht op te staan om te bidden voor de mensen in je straat. Een ervaring die ik nooit zal vergeten! Voor de rest heeft de COVID-19-crisis ons dichter bij de buren gebracht. We groeten elkaar, luisteren, geven een bosje bloemen. Een babbeltje helpt, zodat we begrijpen wat er achter het trieste gezicht schuilgaat. We bidden dat de Heer ons gebruikt om een zegen te zijn voor onze naasten.
Renate
Gemeenschap met andere christenen te hebben was de laatste weken heel moeilijk. Zo probeerde ik om elke dag met iemand te telefoneren. In deze tijd vonden mensen dat minder raar, eerder aangenaam. Ik heb ondervonden dat ik op die manier langere gesprekken had dan gewoon in de dienst. Ik heb dit als zeer waardevol ervaren.
Geneviève
Ik dacht dat ik zou kunnen uitrusten, maar het werd het tegenovergestelde! Ik heb boodschappen gedaan voor mijn moeder en twee klanten van Expressé. Ik heb mondmaskers en schorten gemaakt voor een bejaardenhuis. Onlangs bleek mijn persoonlijke masker een groot succes, zo goed dat oude kennissen me teruggevonden hebben via de sociale media. Toen ze hoorden over Expressé, beloofden ze een keer langs te komen, zodra de deur weer opengaat. Ik heb me aangesloten bij een Facebookgroep voor ‘Bible Journaling’. Deze creatieve momenten doen me enorm goed en mijn kleine tekeningetjes die ik doorstuur blijken meerdere mensen te bemoedigen.
Hilde
Ja hoor… Ben ik juist verhuisd van de andere kant van het land en begonnen met het zoeken naar mogelijkheden om me te integreren in mijn nieuwe socio-culturele omgeving, zet het coronavirus me volledig vast. Tijdens de lockdown probeer ik dagelijks een fietstocht of een wandeling te maken om voor mijn omgeving te bidden. Ik heb mijn buren hulp aangeboden en me opgegeven als vrijwilligster. Hierdoor ben ik weer lerares geworden en geef ik via Skype huiswerkbegeleiding aan 5 Syrische kinderen. De voorbije weken heeft dit gezin een plekje in m’n hart veroverd. God werkt altijd op Zijn eigen manier.
Jochem & Febe
Tijdens de lockdown is de boekwinkel gesloten. We genieten van de zon, van de extra tijd samen in het gezin en we hebben dingen gedaan die niet zouden kunnen als de winkel open is. We hebben een grote “voorjaarsopkuis” gedaan. (de winkel, de garage, de zolder) en de voorraad georganiseerd. Jochem is bezig met papierwerk, volgt de bestellingen op en is voortdurend in contact met zijn collega’s.
Jona & Sara
Om meer contact met onze buren te krijgen, hebben we bij het begin van de ‘lockdown’ in elke brievenbus een kaartje gestoken met ons adres en telefoonnummer en onze hulp aangeboden via de Facebook-pagina van onze wijk. We hebben enkele buren die het nodig hadden kunnen helpen en we zijn elke avond om 20 uur naar buiten gegaan om te klappen voor de hulpverleners. Daarna een ‘hallo’ en een korte babbel met de mensen uit de buurt. In deze periode kunnen we meer bezig zijn met de kinderen, hun schoolwerk opvolgen, de gezinsband versterken en samen op weg gaan met Jezus.
Teo & Elly
Voor ons, Elly & Teo, was het heel bijzonder. De week voor de lockdown zijn we verhuisd en we wonen nu 500 m van de kerk en ook midden tussen de mensen van de kerk. Iemand belde met het voorstel om de preek op te nemen op video, de leiding van de zondagsschool bedacht iets voor de kinderen en zo ontstond een reeks van bemoedigende videoboodschappen, waar iedereen van geniet. Het verbindt ons met elkaar. Daarnaast hebben we op de fiets bezoekjes gebracht, uiteraard de afstand gehouden, wij buiten het hek, de anderen in de deuropening of in de tuin. Samen onderweg, verbonden door het Woord, biddend elkaars lasten dragen en doen wat Jezus deed.
Sylvain & Déborah
Tijdens de lockdown hebben we deelgenomen aan samenkomsten en bidstonden die door onze gemeenschap werden gecreëerd via de verschillende internetkanalen. We konden onze geestelijke gezondheid op peil houden en elkaar dienen, bijvoorbeeld door de ouderen te helpen de juiste internetverbinding te maken. Persoonlijk hebben we onze “reis” verdergezet: boeken lezen, conferenties volgen, teksten leren, bidden voor de wereld, onze buren, onze vrienden. We hebben ons aangemeld in het dorp en Déborah is begonnen met het naaien van mondmaskers, eerst voor familie en vrienden, daarna voor een grotere groep en uiteindelijk, na een oproep, voor vrijwilligers in het dorp.
Anne
De lockdown was de gedroomde gelegenheid om te gaan zitten, uit te rusten, het huis te doen en meer tijd bîj God door te brengen. Ik heb achter de naaimachine gezeten om mondmaskers te maken voor mijn familie en voor de gemeente Gembloux. Met de hulp van Déborah en van Crac (onze marionet-vogel) heb ik elke woensdagnamiddag een gesprekje van 30 minuten met de kinderen, ik vertel een verhaal uit de Bijbel en we zingen liedjes. Deelnemers zijn de kinderen van de zondagsschool en twee meisjes van de kinderclub. Wat een bemoediging om met de kinderen verder te gaan, ondanks dat iedereen “in zijn kot” moet blijven.
William & Lyssa
Onze gemeenschap komt twee keer per week ‘live’ samen en we vertalen de prediking naar het Nederlands, waarna ze beschikbaar komt via het internet. Op deze manier bereiken we in totaal meer mensen, een pluspunt voor ons als boekhandelaars, die tot nu toe in Vlaanderen werkten, maar onlangs verhuisden naar een nieuwe bediening in Wallonië. Lyssa helpt mee met het rondbrengen van mondmaskers in onze woonplaats, waardoor ze gesprekken heeft met de organisatoren van het project, twee conciërges en verschillende buren.
Luc
Onze gemeenschap komt twee keer per week samen voor een interactieve bijeenkomst en we hebben een whatsappgroep om gebedspunten uit te wisselen en elkaar te bemoedigen. Enkele 3D-groepen zijn met elkaar in contact via de “media”. We zijn nog steeds betrokken bij de hulpverlening aan migranten-op-doorreis door producten voor hen te kopen, die ze het meest nodig hebben. Elke avond om 20 uur staan we met 4 gezinnen buiten en applaudisseren we voor het personeel van het bejaardentehuis aan de overkant van de straat. Soms komen bejaarde bewoners die naar buiten mogen ons bedanken voor de aanmoedigingen.
Sarah
Op een dag ontdek ik dat mijn 4 kinderen vanaf de volgende dag permanent thuis zullen zijn en dat ik hun schoolwerk moet begeleiden. Onmiddellijk stoppen al mijn bedieningen en ik voel me minderwaardig. Allerlei vragen vliegen me aan: Wie geeft me het gevoel dat ik iets bereikt heb? God heeft deze periode uitgekozen om mij te herinneren aan twee waarheden… Ten eerste, Hij beschouwt mij als Zijn zeer beminde dochter, dat is Zijn keuze. Hij let niet op wat ik doe. Ten tweede: Hij wil dat ik Hem gehoorzaam. Zelfs als die gehoorzaamheid mij verleidt mijn eigenwaarde te berekenen, zelfs als niemand zich moet bewijzen. Als ik tegenover mijn kinderen de vrucht van de Geest in praktijk breng vandaag, is dat dan niet ter ere van Hem?
Interview door:
Eunice Parodi
VIANOVA Public Relations
コメント