Waar twee of drie in mijn naam vergaderd zijn...

Eunice Parodi

Je kent het vervolg. Wil je de nabijheid van de Heer ervaren? Kom samen met andere broers en zussen! Voor dit interview heb ik verschillende collega’s aangesproken en ik moet zeggen dat ik heel erg blij wordt van hun antwoorden. God doet iets in ons land, in de verschillende lagen van de bevolking, op verschillende manieren. De drie verhalen, alle drie uniek, vertellen hetzelfde: mensen, gelovig of niet, die samenkomen om te ontdekken wie God is. Het gaat hier niet over een plaatselijke kerk, maar over gemeenschappen met een eigen karakter. Ik laat het je zelf ontdekken.

Op Gods manier groeien

Enkele jaren geleden leek de weg voor Reiner en Angela helemaal uitgestippeld: verhuizen naar een andere regio om mee te helpen met de verdere opbouw van een jonge gemeente. Maar het loopt niet altijd zoals je gepland hebt. Omdat ze geen woning vonden in dezelfde plaats, verhuisden ze naar een wat verder gelegen plaats en een tijdje later moesten ze de gemeente verlaten. Wat nu? Door gebed en overleg met de leiders van de Zending kregen ze een nieuwe opdracht: “Zoek mensen voor een nieuw team!” Ze baden en sloten zich aan bij een bestaande gemeente in de buurt, een geestelijk thuis voor henzelf. Daar leerden ze een echtpaar kennen, dat in hun dorp woont. Ze waren de eerste “bouwstenen” van een bijzondere gemeenschap. Om de 14 dagen komen ze samen in een zaal, om de Bijbel te lezen, ervaringen uit te wisselen, naar God te luisteren, God te loven… Daarnaast ontmoeten ze elkaar in de privésfeer om te bidden en voor de 3D-groepen (*) of voor informele gemeenschappelijke momenten zoals een wandeling of samen eten. Ook hebben ze als groep in samenwerking met de bibliotheek twee lezingen georganiseerd en geholpen bij de ontvangst. Enkele mensen van hun team werken mee met verschillende sociale projecten en samen kijken ze uit naar nieuwe mogelijkheden om dienstbaar te zijn voor de mensen in hun omgeving. Ze willen discipelen van Jezus zijn, die met de woorden van Luther: “het beste voor de stad zoeken”, zodat de kleine gemeenschap op Gods manier kan groeien en bloeien.

Welkom bij jou

Als men spreekt over een vakantiepark, dan denk ik aan caravans en vakantiehuisjes. Maar dan ontmoet je Willy & Sue, die midden in het bos een chalet hebben gebouwd om te genieten van hun pensioen, maar nu ontkiemt er in hun huis een nieuwe gemeenschap. Je zou de honderd mensen, die in dit vakantiepark permanent wonen, een ‘tribale gemeenschap’ kunnen noemen met een gezamenlijke interesse: genieten van de natuur. Vriendschappen ontstaan spontaan door korte gesprekjes met de buren over de haag. Tel daar de 200 mensen bij op die de weekenden komen en in het hoogseizoen dan kan het aantal oplopen tot 600 mensen. Zie je de mogelijkheden? Willy & Sue houden vast aan hun overtuiging, maar ze helpen waar ze kunnen en aanvaarden dat meerdere mensen niets van het geloof willen weten. Er zijn echter ook verrassingen: Een vrouw die eerst niet wilde luisteren als ze over Jezus spraken, stond op een dag aan de deur en wilde meer over Jezus horen. Nadat ze verschillende maanden Bijbelstudie hadden gegeven heeft ze Jezus aangenomen als haar Heer en is ze in een opblaasbad gedoopt. Een gebeurtenis die een positieve indruk maakte op de andere bewoners van het park.

Het traditionele “je bent welkom bij ons” als uitnodiging aan nieuwe bezoekers van de samenkomst is geworden tot een “wij zijn welkom bij jou”.

Daarnaast geven Willy & Sue hun tijd en vriendschap aan (ex-)gedetineerden, die ze hebben leren kennen in de periode dat Willy als aalmoezenier in de gevangenis werkte. Mensen die (opnieuw) hun plekje in de maatschappij zoeken en die in Willy & Sue een voorbeeld zien voor hun nieuwe leven. Enkelen van hen zijn de Bijbel gaan lezen, soms samen met hun gezin, hebben de Heer aangenomen en zijn gedoopt. Meerdere mensen willen in de toekomst dichterbij komen wonen zodat ze met elkaar op weg kunnen gaan.

Hoewel het erop lijkt dat er in de bediening van Willy & Sue weinig is veranderd, is er toch een ontwikkeling in de manier waarop ze mensen benaderen. Het traditionele “je bent welkom bij ons” als uitnodiging aan nieuwe bezoekers van de samenkomst is geworden tot een “wij zijn welkom bij jou”, omdat ze zich geïntegreerd hebben in ‘tribale gemeenschappen’. Het gevolg is dat er een groeiende groep deelnemers is met een toenemend verlangen om andere christenen te ontmoeten. Er is nu een levende gemeente. En als ze naar buiten moet komen, zal dat door God geleid worden.

God centraal

Enkele maanden nadat we getrouwd waren, besloten mijn man en ik ons leven als christen te delen met een jong pasgetrouwd koppel. We zaten in dezelfde levensfase, we hadden dezelfde vragen en we kwamen regelmatig samen om te bidden, ons geloofsleven te verdiepen en te eten. Later groeide ons groepje van vier uit tot een kleine gemeenschap van gelovigen die meer willen ontdekken wat het wil zeggen dat je een discipel van Jezus bent. Dit gebeurde 10 jaar geleden in Wallonië. Onlangs vertelde mijn collega Ben over zijn vrijdagavondgroepje en ik kreeg de indruk dat de geschiedenis zich herhaalt. Deze keer in Vlaanderen en het gebeurt vandaag!

We zaten in dezelfde levensfase, we hadden dezelfde vragen.

Ben en Berit spreken elke vrijdag af met twee andere jonge koppels die in hetzelfde dorp wonen. Ze willen met elkaar meer leren over het huwelijksleven en in hun leven als koppel Christus weerspiegelen naar de mensen om hen heen. Ze zijn betrokken bij de plaatselijke gemeente, maar met z’n zessen delen ze dezelfde levensfase. Gezellig samen eten, vertellen wat er die week gebeurd is, vrije aanbidding, spontaan gebed en het lezen van het Woord, momenten van stilte, zonder tijdsdruk. Dit zijn gemeenschapsavonden op een manier die toelaat dat de nieuwe generatie God toestaat hun huwelijk en hun toekomstig gezin te vormen.

Nu is het aan jou

De visie van VIANOVA is eigenlijk heel eenvoudig: discipelen samenbrengen in gemeenschappen, die niet bang zijn het karakter van de Meester te weerspiegelen in hun omgeving. Je kan klein beginnen, met enkele vrienden die dezelfde passie hebben, of met je buren. Misschien wordt jouw groepje nooit een kerk, maar misschien is dat ook helemaal niet nodig. Het is van veel groter belang dat de christenen in België het volgen van Jezus opnieuw beleven, dat ze elkaar ontmoeten in een of meerdere gemeenschappen waar ze geestelijk kunnen groeien, totdat de heerschappij van God over ons land komt. Awel, wanneer begin je ermee?