Sue Tops
Jaren geleden kwamen Willy en ik met onze twee jongens naar België om in zijn thuisland bijbelstudie te geven en gemeenten te stichten. Het klonk fantastisch, maar na een paar maanden was het meer zoals ik verwacht had! De meeste dingen verliepen erg moeizaam. Mijn schoonfamilie accepteerde niet dat we Christen waren – de mensen in de straat waren afstandelijk en ongelukkig – ik moest er erg aan wennen dat mijn driejarig zoontje al naar school ging … hij was nog veel te klein vond ik! Maar het leven ging verder en ik kreeg het steeds meer naar mijn zin en ik was blij met alles wat de Heer me geleerd had.
Nu, zoveel jaar later, terugkijkend op alle wegen waarop God ons geleid heeft, zie ik veel duidelijker wat God in mijn leven wil bereiken. Ik ontvang heel graag mensen in ons huis en daarom staat de deur altijd open. We zijn heel gelukkig op de plaats waar we nu wonen – een recreatiegebied met 300 chalets, waar veel mensen permanent wonen. We proberen ons licht te laten schijnen door aan de buren te tonen wie we zijn en te delen wat we hebben. Een van de buurvrouwen heeft haar leven aan Jezus gegeven en volgt nu al 6 maanden bijbelstudie. Ze is in een opblaasbaar zwembadje in onze tuin gedoopt.
Omdat Willy ruim 30 jaar in de gevangenis heeft gewerkt, hebben we veel contact met ex-gedetineerden en hun gezinnen, en ook hier is gastvrijheid een belangrijke factor. Het is fantastisch te zien hoe God hun levens verandert!
En dan zijn er nog onze kinderen en zes kleinkinderen die allemaal in de buurt wonen. We bidden dat ook zij een levensveranderende ervaring met Jezus zullen hebben. Als grootmoeder bid ik voortdurend voor hen.
Zo gaan we verder, als oudere mensen, en we genieten van de liefde en vrede die Hij ons geeft als we ons doel nastreven; “verloren mensen bij Jezus brengen”. Als we onze ogen op Hem gericht houden, bereidt Hij harten voor zodat ze zijn liefde kunnen ontvangen. Hij is ons Anker en wij danken Hem daarvoor.